De reactie op een voedingsmiddel of andere stof verloopt in bijna tachtig procent van de gevallen via bepaalde cellen in de slijmvliezen (mestcellen) en in het bloed (basofiele leukocyten). Wanneer een allergeen voor de eerste maal door de darmwand in het bloed van de mens terecht komt, maakt het lichaam daartegen een antistof aan, die naadloos op het allergeen past als een sleutel in een slot. Deze antistoffen worden met het bloed meegevoerd en hechten zich aan de eerder genoemde mestcellen en basofiele leukocyten. Wordt het voedingsmiddel opnieuw gegeten dan zal het allergeen zich aan deze antistoffen op de mestcellen hechten. De cel zal dan diverse stoffen vrijmaken, waaronder histamine. Deze stof kan de spieren van de longen en darmen laten samentrekken, het activeert bepaalde klieren, het verwijdt de wanden van bloedvaten en stimuleert de zenuwuiteinden. Het resultaat hiervan kan zijn benauwdheid, darmklachten, slijm ophoesten, overtollig maagzuur, roodheid van de huid, vochtophoping en jeuk.

Zoals eerder gezegd kan het lichaam aan zo'n allergische reactie wennen. Tal van secundaire klachten kunnen dan het gevolg zijn zoals vochtophoping in het middenoor, chronische infecties (Candida albicans) en (reactieve) hypoglycemie (een te lage of sterk wisselende bloedsuikerspiegel). Ook grotere gevoeligheid voor houtbeschermings-middelen, formaldehyde, bestrijdingsmiddelen e.d. is hiervan soms een gevolg.

lees verder >>